Alguén dixo unha vez, un tal Michael Ende, que Fantasía non ten fronteiras. Non sei que pensar desa afirmación. Ás veces coido que si as ten, fronteiras irremediablemente versátiles pero que acaban topando co muro da nosa propia mente. Logo decátome de que a fantasía é un animal metamorfo, cambia de aspecto, constrúese unha e outra vez, e salta ese muro da nosa mente para invedir a doutras persoas. Logo, decátome de que Michael Ende estaba no certo: as fronteiras na fantasía non existen.

Quizáis equivócome, nunca dou nada por verdade absoluta, mais é unha cuestión que da para falar moito, unha cuestión da que hoxe falamos no Café Universal, en grata compaña, e da que derivamos noutros moitos tópicos e temas arredor da fantasía. Unha boa conversa, ao meu ver, para dar por inaugurado un ciclo de literatura fantástica ao que lle auguro un futuro cargado de debates apaixonantes. Xenial!

Déixovos un collage de imaxes da xornada para darvos envexa. Se a envexa é moita, non vos preocupedes: o 19 de novembro teremos unha nova cita na Coruña! Xa irei dando detalles...

Cada martes, caendo como as follas do outono e as folerpas-letras de inverno, a fábula e o misterio tomarán o Café Universal da Coruña, e Ninguén lembra non podía faltar á cita. Este 29 de outubro, ás nove da noite, ven gozar dun café quentiño (ou o que mellor che preste) e unha boa conversa arredor dunha historia esquecida. 

Tras esa inauguración de traca, falarase, martes tras martes, nun ciclo de sete, de cousas tan arrepiantes como a literatura gótica e os monstros do noso interior, aquilo que da medo como a aldea, os bichos e o sexo, de sadismo, masoquismo e un chisco de amor, de steampunk e ciencia ficción, e, como colofón, da fantasía épica que morde as páxinas de As Crónicas de Bran.

Espérovos, xente curiosa, para fedellar na alma da literatura! (lido no cartaz que podedes ver abaixo)